Rotterdam rules. Niet op het voetbalveld, maar in hogere kunst-sferen. Ben vandaag namelijk even snel naar DEAF07 geweest. Op advies van mijn collega Cor Noltee. En ik was toch voor een andere afspraak in mijn geboortestad. Het leuke is dat de tentoonstelling over Electronic Art deels plaatsvond in ‘warehouses’ waar vroeger aluminium, koffie of koper lag opgeslagen van het havenbedrijf waar mijn vader de scepter zwaaide. Maar dat is een ander verhaal.
DEAF07 is een internationale en interdisciplinaire expositie op het gebied van kunst, technologie en samenleving, met interactieve kunstwerken en vernieuwende installaties. Het thema was ‘Interact or die!’ omdat we -volgens de organisatie- in een samenleving leven die gedomineerd wordt een dwingende aanwezigheid van media en tele-communicatie, die van ons verwacht dat we op sociaal en cultureel gebied handelen en interacteren in deze systemen. Interactie is in deze context een intrinsiek onderdeel van maatschappelijke, politieke en economische idealen, dat via deze netwerken nieuwe sociale en culturele structuren genereert. Zo had ik er nog never nooit over nagedacht ;-).
Mobile Operating Bi-directional Interface
Wat ik aantrof waren soms vage en soms minder vage experimenten met technologie, content en interactie. Zoals de MOBI van Graham Smith. Deze manshoge robot wordt van een afstand bestuurd door een gebruiker die zich bevindt op een andere locatie. De gebruiker kan door een camara-oog van de robot kijken, spreken door zijn speakers en horen via een microfoon-oor. Tegelijkertijd wordt het hoofd van de gebruiker op ware grootte geprojecteerd op het LCD-gezicht van de robot en functioneert hij als een avantar. Erg mooi gemaakt en de interactie met de gebruikers is nauwelijks van echt te onderscheiden. Zeker omdat MOBI losjes rondloopt en gezellig met iedereen kletst.
Morphing Machinery
Een andere toepassing was een 3D wereld waarin je je met een voetgestuurde interface doorheen kon begeven. Het leek erop dat verschillende ruimtes real time gerenderd werden en dat het een virtuele 3D wereld betrof. Een soort arty SecondLife. Na het zien van deze beelden, naam de maker ons mee naar de achterkant van de installatie. Wat we aantroffen was een soort mini Madurodam. Een echte wereld met verschillende ruimtes waar een wagentje met een Mac Mini & een camera door heen reed. Aangestuurd door de voeten van een gebruiker. Let op… Morping Machinery toont volgens de maker aan dat machines, gebouwen en omgevingen zichzelf in de toekomst wellicht kunnen configureren op basis van geprogrammeerde omgevingsinvloeden.
Dit laatste heb ik waarschijnlijk even gemist, maar ik vond mijn bezoek meer dan de moeite waard. Mooie interface designs, bijzondere vormen en content en originele toepassingen. Het is interessant om te zien hoe talentvolle en jonge artiesten nieuwe technologie gebruiken en bezig zijn om nieuwe vormen van interactie te ontwikkelen. Hoe dit allemaal commercieel is toe te passen, weet ik nog niet, maar is wel ‘food for thought’.
Tot zondag aanstaande is DEAF07 nog te bezoeken. Een aanrader, zeker als je toch nog in de buurt bent. Bijvoorbeeld voor Excelsior-AZ…