‘Continuous partial attention’ is een relatief nieuw fenomeen dat past bij de tijd waarin we leven. Het betekent continu gedeelde aandacht en verwoordt -denk ik voor velen- een herkenbaar hedendaags ‘probleem’.
Immers, sommigen onder ons (ik noem geen namen) vinden het namelijk prettig om -via ondermeer SMS, back channels, Twitter en email- continu in contact te staan met de virtuele buitenwereld. En dat terwijl ze -vaak- fysiek samen zijn met anderen. Op de bank, tijdens een dinertje of in een vergadering.
Dit is geregeld gezelschap voor wie ‘always online’ niet de gewoonste zaak van de wereld is… Sterker nog, ze kunnen zich ‘er’ weinig of niets bij voorstellen, de lol of het voordeel er (nog) niet van inzien en vinden het dan ook -veelal- onbeleefd en respectloos.
Om onnodige irritaties en misverstanden te voorkomen, lijkt het mij een goed idee om -als je met anderen bent- voortaan even met elkaar af te stemmen wat ‘virtueel’ wel en niet kan.
Hebben we een vergadering met volledige aandacht? Met alle communicatieapparatuur uit? Of is het een informele ‘get together’ waar iedereen luistert en reageert als het relevant is (en ondertussen even zijn of haar mailbox opschoont)? Is een telefoontje aannemen of even SMS-en ok? Of doen we het nu even niet?!
Ik ben ervan overtuigd dat duidelijke afspraken tot minder irritaties en discussies zullen leiden. Het is -mijn inziens- de enige manier om in een overgangsfase waarin altijd ‘connected’ zijn nog niet voor iedereen normaal en gewenst is, toch nog op een prettig manier met elkaar te kunnen samenwerken en samenleven.
Dus…laten we het met elkaar oplossen! 😉