Van de week met wat vrienden, vriendinnen en mijn vrouw naar Blue Man Group geweest. In de Theater Fabriek in Amsterdam. Voor wie er nog niet van gehoord heeft, Blue Man Group is een veelzijdige organisatie die zich bezighoudt met het creëren van innovatieve, multimediale vormen van kunst & entertainment. Kijk zelf even naar hun site en klik zeker even op multimediaal. Echt waanzinnig! Verder…
Vorige week nam mijn vriend Remko Posthuma afscheid van Qi. Hij heeft er net geen 10 jaar opzitten en is de laatste founder die het bedrijf verlaat. Er was een goed feest bij Odessa, waar naast de huidige 35 Qi-ers de andere founders en een aantal oude medewerkers waren uitgenodigd.
Best raar om na 1½ jaar weer bij je ‘eigen’ bedrijf te zijn… Maar ik moet zeggen, de sfeer was top, veel leuke (nieuwe) mensen en uiteraard goede verhalen over lopende projecten voor onder andere KPN, SNS Bank, Philips, Amstel en natuurlijk Heineken.
Met het thema ‘Qi volgens me’ (ik in het Engels) gaf Remko -op verzoek van de nieuwe managing director- een speech over de DNA van Qi. Het thema was teamwork; de klik tussen mensen en het respect voor en de ‘drive’ van de verschillende disciplines binnen het bedrijf. De details zal in achterwegen laten, Coke heeft immers ook nooit haar formule bekend gemaakt ;-). Zonder gekheid… het was een beetje lawaaiig, ik heb het grootste gedeelte van het verhaal helaas gemist.
Ik wens in ieder geval Rogier, Djanko, Bram, Sebastiaan en natuurlijk de rest van Qi veel succes in het leven na de founders. En… Qi-p the spirit alive!
Bij het opruimen van wat troep op de zaak kwam ik een oud persoonlijkheids-testje tegen. Testje is waarschijnlijk een belediging voor de Myers-Briggs Type Indicator waar ik het over heb. Het nalezen was best weer leerzaam. En door de invloed van persoonlijkheidsbeeldcomponenten en de mentale functies van Jung op voorkeuren ook nog eens complex. Of toch niet…. Eigenlijk ben je niet in dit goed en in dat slecht.
Volgens deze theorie gaan sommige zaken je nu eenmaal natuurlijker af dan anderen. En dat geldt ook voor collega’s en huisgenoten en dat maakt samenwerken en –leven soms lastig. Sommige dingen botsen nu eenmaal met je natuur. Om dit simpel uit te leggen moet je aan het begin van de test je naam schrijven. Als je klaar bent, moet je je naam nog een keer schrijven, maar dan met je andere hand. Et viola. Daar is het verschil tussen persoonlijke voorkeuren. Namelijk: voelt natuurlijk, dacht er niet bij na, moeiteloos, netjes en leesbaar vs. voelt onnatuurlijk aan, vroeg veel concentratie, moeilijk & onhandig en kinderlijk geschreven.
Bij het lezen over persoonlijke voorkeuren moest ik aan het volgende denken. Nu de vraag naar de inzet van online media zo hard stijgt, gaan meer en meer ‘advertising’ creatieven zich bezighouden met interactiviteit. Natuurlijk kunnen ze -in lijn met het Myers-Briggs-denken- hun naam schrijven, maar het is en blijft schrijven met je ‘verkeerde’ hand (uiteraard geldt voor online creatieven die vertel- reclame gaan maken hetzelfde, dit gebeurt alleen minder omdat de vraag naar online keihard groeit).
De groep voor wie met de ‘verkeerde’ hand schrijven het op korte termijn ‘de persoonlijke voorkeur’ gaat worden is mijn inziens klein. Dit betekent dat er de komende jaren op het gebied van interactieve concepten veel ‘onhandig & kinderlijk wordt geschreven’. En dat de verdere groei van online veel zal vergen van allerlei ‘types’ bij reclamebureaus met een traditionele achtergrond. Even terug naar mijn testje. Voor de kenners (of de clickers), mijn Myers-Briggs type is ENTP. Voor jullie dus geen verrassingen meer van mijn kant met betrekking tot waar ik energie vandaan haal, hoe ik informatie consumeer, hoe ik beslissingen neem en met de buitenwereld omga… Wil je je eigen type bepalen, doe dan de verkorte test van Myers-Briggs online.
Mijn collega Dirk Johan kwam pas gelden met een Q&A aan Phil Harrison van Sony Computer Entertainment. Interessant om te lezen wat er allemaal komt kijken bij de ontwikkeling, lancering en marketing van de PS3.
Ik heb voor 2007 (zie punt 6) overigens mijn geld op de Wii gezet, maar toch. PlayStation is een legende. De PS1 zorgde voor de acceptatie van gamen als vorm van entertainment, de PS2 verhuisde gamen van de slaapkamer naar de huiskamer en de nieuwe PlayStation gaat volgens Harrisson gamen socialer maken. In de huiskamer en via het internet.
In het artikel viel het volgende op. Er komen steeds meer games die een eenmalige aankoopprijs combineren met het online kopen van additionele content. Denk hierbij aan nieuwe verhalen, nieuwe kaarten, nieuwe karakters of nieuwe werelden om te ontdekken. Allerlei vormen van micro money worden gebruikt om consumenten te laten betalen voor het vergroten van de ‘experience’ en om meer te verdienen aan een spel.
Dit is niet alleen wennen voor de gamer, maar ook voor Sony. Vroeger ontwikkelde je een game en als ‘die’ klaar was ging je ‘shippen’. Miljoenen dozen gingen per boot & vliegtuig naar de koper en het bedenken van de volgende game ging van start.
Echter door de ontwikkeling van additionele content (‘episodic gaming’ heet deze trend) werkt Sony nu met twee soorten teams. Pioneer teams met ‘innovators, creators en technologists’ die nieuwe games ‘neerzetten’ en productie georiënteerde groepen die nieuwe episodes maken op basis van de al ontwikkelde game-platformen.
Ik ben ervan overtuigd dat de reclamebranche in dezelfde ontwikkeling zit. Campagnes worden steeds vaker interactieve communicatieplatformen en zijn door een continue dialoog met de consument nooit af. De vraag van adverteerders naar nieuwe episodes is dan ook een logisch gevolg.
Onze branche moet dus niet te lang wachten met het scheiden van de pioneer teams en de productie georiënteerde groepen. Dit om snelheid & inventiviteit te combineren met continuïteit, efficiëntie & kwaliteit.
Eigenlijk moeten bureau’s zich als de wieder weerga organiseren als bedrijven in de televisie-industrie. Anders worden we (alsnog) door de Eyeworks-en, CCCP’s en Endemol-len van deze wereld ingehaald. Zij komen inmiddels bij bijna alle adverteerders over de vloer en voor hen is deze manier van werken de gewoonste zaak van de wereld.
Vrijdag ga ik op het MWG Congres spreken. Het onderwerp is ‘Storytelling’. Leuk! Meer hierover later deze week. Vorig jaar was ik ook van de partij. Toen was het onderwerp ‘Mijn consument loopt weg’ en mijn presentatie had de titel ‘Is het 2 voor 12 voor traditionele mediatypen?’. Mijn taak was om een toekomstperspectief te geven voor onder andere TV, print, outdoor & radio in een medialandschap dat digitaliseert en met consumenten die hun mediaconsumptie drastisch veranderen. Een panel met vertegenwoordigers van deze middelen (waaronder Peter Vertregt van SBS6 en Jocelyn Brouwer van Linda.) mochten op mijn uitspraken reageren. Om de presentatie een beetje op te leuken, had ik de drie krukken van Idols meegenomen (naar dit programma zat ik te kijken toen ik mijn presentatie maakte) en deelde ik als een soort Martijn Krabbe de nominaties uit. De meeste reacties kreeg ik op de uitspraak dat dagbladen een ‘dead man walking’ waren. Teruglopende oplages en advertentie-inkomsten en terreinverlies op de banenmarkt en met tweedehandsspullen leken mij toch voldoende aanleiding om niet over een rooskleurige toekomst te spreken. Vooral Michael Nederhof van PCM was ‘pissed’ over zijn nominatie voor de eerste kruk. Hij probeerde de 500 aanwezigen nog te overtuigen van mijn ongelijk. Inmiddels is Michael zelf overigens met iets nieuws begonnen. Misschien heb ik ‘m toch aan het twijfelen gebracht 😉 De presentatie van verleden jaar heb ik Slideshare gezet.
Vorige week is BrandGossip officieel gelanceerd. In de Adformatie stond een artikel en de eerste stukjes verschijnen op de bekende weblogs. De komende weken staan in het teken van de internationale uitrol en presentaties aan klanten. Dat wordt spannend & leuk dus.
Dat het domein van BrandGossip hot is, bewijst het grote artikel dat afgelopen maandag in de International Herald Tribune stond (met als kop ‘Branding’s new buzz: a deep search of blogs’).
Steeds meer marketeers realiseren zich dat de invloed van ‘user generated media’ en de blogosphere enorm is en -naast BrandGossip- storten grote bedrijven als A.C. Nielsen zich op deze ontwikkeling.
Zij hebben inmiddels BuzzMetrics. Met deze dienst krijg je toegang tot informatie over waarden, behoeftes en meningen van miljoenen consumenten, die volgens A.C. Nielsen nieuwe marketing trends veroorzaken. Ook zeer interessant om in de gaten te houden dus.
Items op weblogs:
Waarom is het zo dat succesvolle bedrijven die bekend staan als agressief, innovatief en klantgericht toch nauwelijks reageren op strategisch belangrijke marktontwikkelingen? Omdat uit onderzoek is gebleken dat gevestigde bedrijven moeite hebben om hun visie aan te passen, bewegingsvrijheid en mentale ‘ruimte’ missen en geen fouten durven te maken. Dit alles is nodig om snel genoeg te veranderen.
Het vinden van nieuwe markten en het ontwikkelen van nieuwe produkten (& diensten) zijn veel gevestigde bedrijven veelal verleerd. Ze blijven vasthouden aan wat ze goed konden toen ze de markt veroverden en vallen automatisch terug op waar ze goed in zijn (geweest).
Het lijkt erop dat de meeste bedrijven ‘vast’ worden gehouden door hun klanten en de dagelijkse drukte. Op deze manier geven ze toetreders op de markt alle ruimte om de nieuwe leiders te worden. En wat er dan met de leiders van nu gebeurt, dat hoef ik waarschijnlijk niet toe te lichten…
Aandacht wordt het grootste schaarste goed in het medialandschap van de toekomst. Massa media versnipperen namelijk verder, consumenten gaan hun tijd anders besteden & multitasken en krijgen steeds meer filters om zich te beschermen tegen de informatie overload.
Opvallen wordt dus nog belangrijker voor adverteerders dan ooit. H&M snapt hoe je dit moet aanpakken… En dan doel ik niet op de opvallende abri’s met bekende modellen. Maar op de enorme rumoer die deze retailer creëert rond de nieuwe collecties van Karl Lagerfeld, Stella McCartney en recent weer Viktor & Rolf.
Wat H&M doet is knap. Een schoolvoorbeeld van PR-marketing wat mij betreft. Marketing die zo opvallend is, dat de rijen voor de deur bij H&M en de ruzies om trouwjurken de voorpagina van de krant halen.
Leuk om te zien is dat er al weer een adverteerder is die hier op inhaakt. Er wordt als het ware meegesurft op de aandachtsgolf van een ander. Kijk maar even naar deze video. Ik trof ‘hem’ op het internet aan de dag na de lancering van de H&M-collectie van Viktor & Rolf.
Is dit nou parasiteren of gewoon briljant?
De mannen achter Youtube hadden al van PayPal een succes gemaakt. En de mannen achter Skype scoorden al eerder met KazaA. Tijdens de tweede internethype beginnen ondernemers de vruchten te plukken van hun ‘first movers advantage’ en starten nieuwe ventures alsof het niets is….
Deze week was het de week van Joost. Na de verkoop van Skype aan eBay zijn de serial entrepreneurs Janus Friis and Niklas Zennström weer aan de slag gegaan met een nieuwe manier van TV kijken op het internet. Vanaf nu gaat dit initiatief door het leven als Joost.
Waarom zijn serial entrepreneurs zo gevaarlijk (lees: waarschijnlijk wederom zeer succesvol)? Ze borduren voort op eerder ontwikkelde technologie, ze hebben zelf geld en dankzij hun track record toegang tot oneindig veel financiële resources, hun bekendheid opent ongeveer alle deuren in Silicon Valley en omstreken en ze hebben vaak toegang tot de Yahoo’s en Google’s van deze wereld (die dagelijks miljoenen mensen in aanraking kunnen brengen met nieuwe producten en diensten).
In mijn voorspelling voor 2007 noemde ik Joost (toen nog de Venice Project) de hype van dit jaar. Niet omdat het geen succes wordt, maar omdat het even gaat duren voordat mensen er niet alleen over praten, maar dat ze Joost ook massaal gebruiken. Dit duurt namelijk altijd even met innovatieve zaken. Ben benieuwd!
Tv-makers praten graag over het watercooler effect. Welk tv-programma van de avond ervoor wordt het meest besproken wanneer mensen elkaar tegenkomen. Op de gang, bij het koffie-apparaat of rond de watercooler op de zaak.
Door andere vrije tijdsbesteding, de veranderende media-consumptie van consumenten en de versnippering van media komt het watercooler effect steeds minder voor.
Te weinig mensen zien tegenwoordig hetzelfde -op het zelfde moment- en dan is er dus geen gemeenschappelijke tv-ervaring om over te kletsen. ‘Lachen gisteren die Willem Ruis’ heeft inmiddels plaatsgemaakt voor iets als ‘heb je mijn mailtje nog gelezen’.
De storm van gisteren leverde wel een watercooler effect op. Iedereen vertelde vanochtend over zijn eigen ervaringen en wat er allemaal te zien was op tv. Omgevallen bomen, gestrande reizigers, weggewaaide daken en boten op drift in de haven.
In een medialandschap waar harddiskrecorders opstormen, ‘on demand’-diensten als paddestoelen uit de grond komen en er bijna dagelijks nieuwe digitale zenders worden gelanceerd, zal het tv-programma gedomineerde watercooler-effect alleen maar verder afnemen.
Alleen de actualiteit rond gebeurtenissen als 9/11, de moorden op Fortuyn en Van Gogh, de Tsunami, de dood van Hazes en bijvoorbeeld de kopstoot van Zidane tijdens het WK lijken nog ‘groot’ genoeg om de massa te bereiken. En aan te zetten tot een gesprek met een ander.
Het is dus tijd voor een andere aanpak. Current_tv is hier een voorbeeld van. Dit vernieuwende tv-station levert ieder half uur korte nieuwsprogramma’s, die gebaseerd zijn op real-time informatie van Google over de meest gevraagde web- en nieuwszoekopdrachten.
In plaats van broadcasten, faciliteren ze in de informatie-behoefte van consumenten. En door de interactieve kracht van het internet vindt het watercooler effect uiteraard daar plaats en niet op de zaak.
Spannend om in de gaten te houden is wat de invloed gaat zijn van Current_tv en andere, vergelijkbare initiatieven die inspelen op ontwikkelingen als ‘on demand’ en ‘time shifting’.
Komt er een nieuw leven voor het watercooler effect van tv-makers? Of worden ze wat dit fenomeen betreft voornamelijk afhankelijk van de grillen van terroristen, moordenaars en de natuur…